تحلیل DNA باستانی یافت شده در پلاک دندان نئاندرتال ها، بینش تازه و قابل توجهی درباره رفتار، تغذیه و تاریخ تکاملی آن ها فراهم کرده است. از جمله این که نئاندرتال ها برای درمان درد و بیماری از دارو های گیاهی استفاده می کردند.


به ادامه مطلب مراجعه کنید.


 یک تیم بین المللی به رهبری مرکز DNA باستانی دانشگاه آدلاید استرالیا (ACAD) و دانشکده دندان پزشکی و با همکاری دانشگاه لیورپول، امروز، 9 مارس 2017، مقاله ای را در نیچر منتشر کردند که از پیچیدگی رفتار نئاندرتال ها پرده بر می داشت. از جمله تفاوت های غذایی و دانش درمانی گروه های نئاندرتال.


 دکتر لورا ویریچ (Laura Weyrich)، نویسنده سرپرست گزارش، می گوید: "پلاک های دندان، جانداران ریزی که در دهان زندگی می کردند، پاتوژن ها (عوامل بیماری زا)یی که در لوله گوارشی و تنفسی یافت می شدند و نیز غذا های چسبیده به دندان را به دام انداخته اند. تحلیل ژنتیکی DNA به دام افتاده در پلاک ها، با آشکار کردن این جزئیات که چه می خوردند، سلامتی آن ها چگونه بود و چگونه محیط بر رفتارشان تاثیر می گذاشته است، پنجره منحصر به فردی را به سوی سبک زندگی نئاندرتال ها می گشاید.


 تیم بین المللی نمونه های پلاک دندانی از 4 نئاندرتال یافت شده در غار های Spy در بلژیک و El Sidron در اسپانیا را تحلیل و مقایسه کردند. این چهار نمونه که میان 42 تا 50 هزار سال قدمت دارند، قدیمی ترین پلاک های دندانی برای بررسی بوده اند که تاکنون برای تحلیل ژنتیکی استفاده شده اند.


 پروفسور آلن کوپر (Alan Cooper)، می گوید: "ما دریافتیم که نئاندرتال های غار Spy، از گوشت کرگدن های پشمالو [woolly Rhinoceros، منقرض شده- مترجم] و گوسفندان وحشی اروپایی مصرف می کردند که با مصرف مقداری قارچ وحشی همراه می شد. از سوی دیگر، آن هایی که در El Sidron یافت شدند، هیچ شاهدی از مصرف گوشت در بر نداشتند و در عوض سرشار از نشانه های رژیم عمدتا گیاهخوار بودند از جمله دانه های کاج، خزه، قارچ ها و پوست درخت. این به خوبی نشان دهنده سبک زندگی کاملا متفاوت میان دو گروه است.


 یکی از شگفت انگیز ترین یافته ها در یکی از نئاندرتال های El Sidron بود که از آبسه دندان قابل مشاهده روی استخوان فک رنج می برد. همچنین پلاک نشان داد که وی مبتلا به انگلی روده ای بوده که موجب اسهال شدید شده است. پس به وضوح وی بیمار بوده است. این فرد از صنوبر، که حاوی مسکن سالیسیلیک اسید (ترکیب فعالی از آسپرین) است، می خورده و ما توانستیم نوعی کپک آنتی بیوتیک طبیعی (پنی سیلیوم) را نیز بیابیم، که در سایر افراد این گونه دیده نشده بود. ظاهرا نئاندرتال ها دانش خوبی از گیاهان دارویی و خواص گوناگون ضد عفونی کنندگی و تسکین درد داشتند. به نظر می رسد خود درمانگر بوده اند. استفاده از آنتی بیوتیک، در بیش از 40000 سال قبل از توسعه آن ها، بسیار عجیب است. یقینا یافته های ما با تصورات ساده انگارانه عمومی درباره خویشاوندان باستانی نزدیکمان، مغایرت دارد".


 متن کامل خبر: Science Daily


گزارش در نشریه نیچر