دانشمندان تنها چیز هایی هستند که برایمان باقی مانده اند. برایشان دعا کنید.

مقاله شدید اللحن فرهاد منجو درباره ندانم کاری سیاستمداران و فجایعی که حاصل بی توجهی به علم است. برای مطالعه به ادامه مطلب مراجعه کنید.

 

 بیایید اکنون برای علم دعا کنیم. برای تجربه گرایی و اپیدمیولوژی، و برای واکسن ها دعا کنیم. برای همتراز خوانی و برای تست های کنترل دابل بلایند دعا کنیم. برای واکسیناسیون آنفلوآنزا، ایمن سازی اجتماعی و شستشوی دست ها دعا کنیم. برای عقلانیت، سخت گیری های بهداشتی و اعمال کارشناسی شده دعا کنیم. برای اصول پیشگیرانه دعا کنیم. بیایید برای موسسه ملی بهداشت (NIH) و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) دعا کنیم. برای سازمان جهانی بهداشت (WHO) دعا کنیم.

 

 صرفا برای علم دعا نکنید، برای دانشمندان و همکاران ایشان در عرصه کاربردی علم نیز دعا کنید - یعنی پرسنل خستگی ناپذیر بهداشت و درمان، این واکنشگران سزاوار تحسین در خط اول و این خدمتگزاران پر تب و تاب و برحق عموم مردم دعا کنید. ایشان همان افرادی هستند که هشدار هایشان را نادیده می گیریم مگر تا زمانی که یک مستند راوی فاجعه همچون سریال 12 قسمتی نتفلیکس درباره ویروس کرونا پخش شود. ای کاش که آن ها در مبارزه پیش رو سلامت باشند. سلاح ایشان، سلاح علم است، و تنها چیزی است که داریم - شاید تنها سلاح حقیقی است که نوع بشر در برابر هجوم ناشناخته ها از آن برخوردار است.

 

 شاید تناقض آمیز به نظر برسد که برای علم درخواست امدادی الهی کنیم. اما برهه کنونی برای علم و برای دانشمندان برهه ای خطیر است، و آن ها به هر کمکی که بتوانند دریافت کنند نیاز دارند. ویروس کرونا همزمان با گسترش خود، پرده از خطوط فرسایشی نبرد در جهان گسترش یافته ما می بردارد. در جوامع مختلف از جمله چین و ایالات متحده، این مرز ها مشابه به نظر می رسند. ناتوانی آن ها در کنترل شیوع بیماری و درک مقیاس و محدوده تهدیدات آن ناشی از ناسپاسی و بی مهری آن ها نسبت به علوم پایه است.

 

 مسلما این اپیدمی دقیقا همان چیزی نیست که در صدر اخبار قرار دارد؛ دهه هاست که اعمال بی پروایانه ما در قبال محیط زیست در سطح جهانی، چهره وحشت باری از مسئولیت مدرنیته در برابر پیش بینی های شوم علم به تصویر می کشد.

 

 اما این ویروس نوظهور کرونا از مسئله تصویر شدیدتری به نمایش می گذارد. اگر این ویروس ما را از پای در نیاورد دست کم تلنگری به ما خواهد زد و ما را از این هذیان، که می توانیم به نادیده گرفتن هشدار علم و اهل علم درباره خطرات دراز مدت سبک زندگیمان ادامه بدهیم، نجات می دهد. متون دینی اظهار می کنند که هر گاه جامعه ای خدا را فراموش کند دچار نابودی خواهد شد. ویروس کرونا، همچون مصیبت های فزاینده اقلیمی، نشان می دهد در صورت چشم پوشی از علم به چه وضعیتی دچار می شویم.

 

 هنگامی که پزشکان خط مقدم را نادیده گرفته و به سکوت وادار می کنید، دقیقا همان کاری که مقامات چینی در نخستین روز های شیوع بیماری انجام دادند، به وضعیت کنونی دچار خواهید شد: یک مصیبت اقتصادی و اپیدمیولوژیک بالقوه در سطح بین الملل.

 

 هنگامی که ساختار واکنش ایالات متحده در برابر پاندمی را به فضاحت می کشانید، همان کاری که دونالد ترامپ طی چند سال گذشته انجام داده است، این وضعیت همان چیزی است که اتفاق می افتد: مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها قادر به نشان دادن ابتدایی ترین دفاع در برابر بیماری نیست - یعنی حتی نمی تواند تست آن را مهیا سازد.

 

 امیدوار بودم این خطا ها، اشتباهاتی مقطعی باشند که می توان به مقامات کمونیست چینی یا بی کفایتی ترامپ طبق معمول نسبت داد. اما این خطا ها حاکی از یک ناکارآمدی بین المللی هستند که فراتر از احزاب سیاسی و چهره های حکومتی است.

 

 علم همواره با تهدیدات مواجه بوده است. رسالت علم پرده برداشتن از حقیقت بوده، و همیشه کسانی بوده اند که حقایق خطرناکی را که دانشمندان آشکار می سازند در خفا نگه دارند. اما امروزه قمار کردن بهای گزاف تری دارد. این که چگونه با خطرناک ترین تهدیدات پیش روی بشریت مقابله کنیم به درک حکومت ها و شهروندان از تعبیر یافته های علمی و هشدار های آن بستگی دارد.

 

 و آن چه تا به حال از واکنش بین المللی نسبت به این ویروس شاهد بوده ایم باید برایتان ترسناک باشد. بی توجهی ما نسبت به علم گاهی مربوط است به "بی سوادی" عمومی آمریکایی ها نسبت به علم، اما حقیقت از این پیچیده تر است. این که بسیاری از آمریکایی ها تا حد زیادی نسبت به علم ناآگاه هستند، ناشی از آن است که در جامعه آمریکا، علم عامدانه تخریب شده، از نظر بودجه مورد بی مهری قرار گرفته، به آن بی اعتنایی شده و سرکوب شده است.

 

 در شبکه های اجتماعی و گوشه و کنار رسانه ها، علم در پس تبلیغات، اطلاعات نادرست و تبلیغات کلاهبردارانه برای روغن های ضروری و صنعت غذایی که هر پزشک متخصص روده در آمریکا ناسالم بودن آن ها را تایید می کند، پوشیده شده است. از صنعت غذا و دارو گرفته تا صنعت نفت و گاز، صنعت آمریکا به طور معمول علم را در پس پرده ای از تبلیغات با بودجه بالا مخفی می کند. صنعت تسلیحات بهتر عمل کرده است: طبق مصوبه انجمن ملی تسلیحات، دولت فدرال تا همین اواخر حتی اجازه سرمایه گذاری و اختصاص بودجه روی تحقیقات پیرامون استفاده خشونت بار از اسلحه را نداشت.

 

 ناتوانی دسته جمعی ما در برقراری ارتباط با علم سیاست های ما را به کلی منحرف کرده است. از آن جا که علم با دگم های متعصبانه عمیقا دست و پنجه نرم می کند، تصور عمومی از علم تحت سلطه بازخورد های محلی به یغما رفته است. امروزه، به نظر می رسد بسیاری از مردم با گرایش سیاسی خود میزان اعتماد خود به دانشمندان را به نمایش می گذارند، امری که عجیب و برخلاف انتظار است.

 

 آن چه برای ما باقی مانده جامعه ای است که به طرز خجالت آوری از جهان پیرامون خود ناآگاه است. معاون رییس جمهور تصور می کند مصرف دخانیات کشنده نیست، کاندوم وسیله محافظتی "بسیار ضعیفی" در برابر بیماری هاست و بهترین راه برای مدیریت شیوع HIV دعا کردن است. رییس جمهور می گوید گرمایش جهانی یک فریب است و اقدامات محافظت کننده در برابر آن زندگی مردم آمریکا را مختل کرده است.

 

 این امر تنها محدود به سیاستمداران نیست. تعداد آمریکایی هایی که واکسن ها را پراهمیت تلقی می کنند رو به کاهش است - و نظریه پردازان توطئه و ضد واکسیناسیون میان هیپی های شمال کالیفرنیا و حزب جمهوری خواه هواداران زیادی می یابند.

 

 از این رو من خواستار مداخله ای الهی هستم. علم و دانشمندان با مخالفتی کوبنده روبرو هستند. علاوه بر بیماری در حال گسترش و سیاره ای در حال سوختن، آن ها باید با مشکلات مالی، تعامل با دین، با دیکتاتوری و نیز مایک پنس [معاونت ریاست جمهوری دولت ترامپ که اظهاراتی جنجالی درباره مسائل علمی دارد - مترجم] دست و پنجه نرم کنند.

 

 اگر از آن ها حمایت نمی کنیم و به حرف هایشان گوش نمی دهیم، دست کم می توانیم برایشان دعا کنیم.

 

منبع: NY Times