تیمی از پژوهشگران شامل پروفسور جیسون مور از دانشگاه UNM Honors و همکاران اش، گونه ای جدید از تیرانوسور را یافته اند؛ یکی از محبوب ترین دایناسور ها و مخلوقات ماقبل تاریخ (تصویر: بازسازی چهره گونه جدید).
به ادامه مطلب مراجعه کنید.
پس از خروج فسیل ها از سواحل گلی رود مونتانا (Montana)، گروه پژوهشگران قادر بود بافت استخوان های صورت گونه جدید را تحلیل کند. یافته ها نشان می دهند که صورت تیرانوساروس در لایه ای حفاظتی از فلس ها پوشیده شده است. این لایه درجه بالایی از حساسیت نسبت به لمس را نشان می دهد، بسیار شبیه به کروکودیل ها.
مور می گوید: "به عنوان یک تیرانوسار، آنان بازو هایی واقعا کوچک داشته اند. قادر نبودند که مانند پستانداران به وسیله دست ها، برای یافتن غذا، ساختن آشیانه و نگهداری از تخم ها و جوانان، با محیط خود تعامل داشته باشند. به منظور انجام این کار ها Daspletosaurus ها [یکی از سرده های تیره تیرانوسارید- مترجم] به استفاده از پاها یا سرشان وابسته بودند. کشف و تحلیل این تیرانوسور، نشان می دهد که حساسیت پیشرفته صورت این دایناسور، پوزه جاندار را قادر به انجام تمام تعاملات پیچیده بوم شناختی می کرده است، درست شبیه به کاری که کروکودیل های امروزی انجام می دهند".
تحقیقی توسط تیمی از دانشمندان ویسکانسین، استرالیا، لوییزیانا، مونتانا و نیومکزیکو این خانواده جدید تیرانوسور را Daspletosaurus horneri نامیده است- به معنای "سوسمار هولناک هورنر". نام هورنر به افتخار دیرینه شناس نام آور دایناسور ها، جان آر. هورنر، به این گونه اطلاق شده است. این نام گذاری اکتشافات پرشمار فسیل ها و راهنمایی چندین دانشجو توسط این دانشمند را گرامی می دارد. منابع فسیلی مونتانا، جایی که تیرانوسور جدید یافت شده، مرکزی برای مطالعات تکامل دایناسور هاست.
درخت خانوادگی
علاوه بر افزودن گونه ای جدید به درخت خانوادگی تیرانوسور، گروه پژوهشی اطلاعات جدیدی درباره شیوه تکامل و ظهور حیات تیرانوسور ها، به ویژه صورت آن ها، فراهم کرده است.
آخرین مطالعه مذکور، در Scientific Reports منتشر شده است و شواهدی را برای نوعی نادر و غیر انشعابی از تکامل تیرانوسور یافته است. همچنین، این پژوهش دریافته است که تیرانوسور ها صورتی بدون لب و پوشیده از فلس و پوزه ای با حساسیت بالا نسبت به لمس داشته اند.
توماس کار، از دپارتمان زیست شناسی کالج Carthage می گوید: "D. horneri جوان ترین و آخرین بخش از دودمان خود بوده که پس از نزدیک ترین خویشاوند خود یعنی D. torosus می زیسته است. D. torosus در آلبرتای کانادا یافت شده است. نزدیکی جغرافیایی این گونه ها و توالی رخداد ها، پیشنهاد می کنند که آن ها متعلق به یک دودمان هستند که در آن D. torosus به D. horneri تکامل یافته است".
مور تشریح می کند که "یکی از دشواری های تشخیص این نوع از تکامل این است که نشان داده شود گونه های متفاوت، از نظر زمانی هم پوشانی ندارند. تاریخ گذاری های رادیومتریک جدید ما، از جدایی گذرای میان D. torosus و D. horneri حمایت می کند".
تفاوت D. torosus و D. horneri؛ شاخ کوتاه تر، جمجمه بلندتر و پوزه پهن تر از نشانه های گونه جدیدتر است.
سن دو گونه نشان می دهد که تکامل این دایناسور روند کندی در طول 2.3 میلیون سال بوده است. کار این تیم، چهره تیرانوسور ها را به کلی تغییر می دهد: چهره ای پوشیده با نقابی بدون لب از فلس هایی بزرگ و پهن و قطعاتی بزرگ از پوست زره مانند. این نتایج از مقایسه جمجمه های تیرانوسور ها با جمجمه کروکودیل ها، پرندگان و پستانداران و نیز تحقیقات قدیمی تر دیگر محققان که بافت استخوانی را با انواع متفاوت پوشش پوستی تطبیق داده اند، حاصل شده است.
منبع خبر: دانشگاه نیومکزیکو
مقاله منتشر شده:
